Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Na al die jaren kiest hij voor een Blauwe maandagvrouw
van een vrouw die als meisje gek op hem was, maar hem steeds verloor
Op mijn zeventiende , in oktober 1994, ontmoette ik Patrick. Ik had een zwaar auto-ongeluk eerder dat jaar meegemaakt. Destijds was Patrick een leuke vlotte jongen met een bos krullen een stevig postuur,mooie grote bruine hondenogen een vrolijke schaterlach waar ik elke dag van genoot.. In Wassenaar.
Het was een mooie, experimentele tijd. Hij 19 en ik 17. Anderhalf jaar duurde deze heftige en liefdevolle relatie, waar we elkaar alleen in de weekeinden zagen. Ik zie zijn verliefde blik nog voor me,zijn mooie bruine ogen ;. Al moest ik kruipen ,dan kwam ik nog'. Zei hij me toen. Ik voelde me zijn enige. de echte. Zijn moeder was niet zo blij met onze relatie, haar jongen ging te vaak naar mij toe. Haar jongen werd te snel groot. Ik had geen rijbewijs en hij reed, vanaf Ameide naar Lobith, elke week, elke keer, of het regende of niet, hij was er. En de vonken vlogen ervanaf.
Voordat ik Pat ontmoette had ik als meisje van 17 een zwaar ongeluk meegemaakt dat was een rottijd. Na een hoop operaties had ik een sociale problemen, als gevolg van het revalideren.Ik moest om zien te gaan met een bijna dood ervaring en kon op mijn leeftijd dat niet aan mijn vrienden kwijt.
Ik zat op de HAVO, en onverwachts slaagde ik, terwijl ik amper naar school was geweest dat jaar en verwachtte dat ik dat jaar moest overdoen.
Ik ging naar Utrecht, iets meer dan een jaar later..Maar het was te snel, had heftige gevoelens omtrent het ongeluk van toen. Ik had stress en operaties, en kwam in een isolement op kamers. In een vreemde stad in een huis en daar liep het fout..
Ik veranderde, was angstig , kon de opleiding niet aan . En vervreemde van Patrick, Om dit te begrijpen was het te vroeg,ook Patrick vond dit moeilijk. Die lieve leuke vrolijke jongen wist niet wat hij met mijn dramatische gevoelens moest. Ik had hem nodig en wilde meer van hem, ik projecteerde ongegrond mijn eenzaamheid op hem. Ik had nog geen vrienden in de stad.
Jaloers
Toen besloot hij me op een avond jaloers te maken, onbewust , omdat hij de situatie zat was waarschijnlijk,. In het bijzijn van vrienden en mijn ouders, negeerde hij me de hele avond en flirtte met anderen, ik werd daarop zo kwaad dat ik een drama ervan maakte. Ik liet wel weten dat ik er was. Die avond maakte hij het uit.
Alles schoot toen door mijn hoofd, onze nachten samen, de warmte van onze lichamen tegen elkaar, de emoties , we huilden samen. Hij bracht me de liefde bij, bij hem kon ik me geven. Ik kon alles geven. Alles.
Hij was niet in staat om te zeggen wat hij mistte, omdat hij niet precies wist hoe. Die nacht lag ik alleen in mijn kamer en ik wist Patrick ook in hetzelfde huis, alleen een etage hoger.
Ik kon niet geloven dat dit onze eerste nacht zonder elkaar zou worden en onze laatste nacht had al reeds plaatsgevonden. Toen wist ik dat nog niet.
Ik miste hem met mijn huid en haar , zijn geur, zijn lichaam, alles deed zeer van verdriet. Ik moest overgeven van de spanning en ik hoopte dat hij me kon horen, hoe ziek ik was,van de pijn. Ik huilde me in slaap om na een uur weer klaarwakker te liggen van de vogeltjes ,met de gedachten weer helemaal bij Patrick. Ik huilde en huilde.
Hoorde hij me niet? Waarom kwam hij me niet troosten??? Even later zaten we beneden. Hij keek me niet aan. Ik deed mijn ring af en gaf hem aan hem. Hij reageerde amper en in mij brak mijn hart nu voelbaar.
Ik kon echt NIET geloven dat ik nu die deur uitliep als vrijgezel. Dit wou ik niet. Ik had mijn hele leven aan hem willen geven, maar nu brak mijn hele beeld over onze toekomst, kinderen, boven een bakkerij wonen en een golden retriever hebben.
Op de terugweg naar huis hoorde ik voor het eerst Ik leef niet meer voor jou, van Marco Borsato, door de radio knallen. En mijn emoties braken, Ik was kwaad
ongelofelijk kwaad en ben daarna alleen maar gaan feesten.
Ik was echt verdrietig, ik was negentien geworden en droomde vaak dat hij me in zijn armen nam. Maar als ik vrienden polste hoorde ik dat hij blij was dat hij van me af was. Grootspraak, bleek later.
Hans
Toen kwam het... Ik leerde Hans kennen en werd verliefd. Het was een ander soort liefde. Want ergens was Patrick in mijn hoofd, ik droomde nog steeds van hem. Ik droomde dat hij me in zijn armen nam, telkens weer, maar ik ging met Hans verder.Toen vond ik een horloge die Patricks moeder aan me had gegeven, een erfstuk, iets wat ik met liefde had gekregen en had aangenomen, iets waar ik
trots op was,maar vond dat ik het niet mocht hebben nu het uit was.
Zij liepen wel met me weg ondanks dat ze eigenlijk teveel aan haar zoon vasthield, het waren haar zorgen maar dat snapte ik toen niet!
Ze liepen met me weg,maar anderzijds konden ze geen kant met me op. Ik zat nog midden in mijn verwerking. Ik was met Hans verder gegaan , vergeleken met Patrick een nogal eenzijdige en rustige jongen. .Ik miste Patrick , de spanning, het enthousiasme, onze vriendschap..
Ik besloot het horloge terug te sturen met een brief aan Patrick. Ik ontving een week later gelijk zijn brief die erg emotioneel was.
Zo zat hij op het schijthuis deze brief met bevende vingers te lezen... zo luidde een zin die me nu nog bijstaat..ik was behoorlijk van slag, opnieuw.
Hij hield nog van mij.
Inmiddels was ik alweer een half jaar met Hans. Na een paar maanden na het lezen van de brief besloten Patrick en ik om eens samen over ons verleden te praten.
Ik was 20 geworden en een blakende jonge vrouw en woonde weer thuis,maar had thuis problemen. Mijn ouders waren een horecabedrijf begonnen en bonkte in de nacht mijn bed uit en zat toen op de kunstacademie maar ik versliep me constant.
Enfin, in de trein richting Utrecht wist ik dat het fout zou gaan. Ik ontmoette hem in Hoog Catarijne, waar we vaker innig hadden gestaan en reden vanaf daar naar het strand van Scheveningen . Alles kwam opnieuw omhoog en bij de parkeerautomaat greep hij mijn hand en fluisterde hij dat hij mijn geur miste. Toen hij me vastpakte was het helemaal mis.
Die dag was een emotionele dag. We huilden samen en het voelde heerlijk vertrouwd. Ik voelde me voor het eerst compleet. Maar verward. Toch weer Patrick Hij bracht me naar het huis van Hans. Ik wilde mijn verwarring verbergen, maar het ging niet. Ik kon niet meer praten. Die avond beeindigde ik onze relatie.
Het was uit met Hans, en die week zag ik Patrick een paar keer.Als vanouds, vrijen en genieten , elkaar niet meer loslaten.
Maar opeens wou Patrick drie maanden rust in onze relatie, omdat hij vond dat ik de tijd moest nemen om de dingen te verwerken. Maar voor mij was allang duidelijk dat ik met hem verder wou.
Ik had het me Hans uitgemaakt, natuurlijk wou ik hem. Maar Patrick zei dat hij me na drie maanden zou bellen.
Zolang geen Patrick en geen telefoon werd me teveel, want thuis bonkte ik mijn bed uit waardoor mijn cijfers omlaag liepen. Ik had ruzies en wou alleen maar weg thuis. Ik miste Patrick maar belde hem niet. Hij mij ook niet.
Intussen deed Hans er alles aan om me terug te winnen en na een maand of
twee gaf ik toe. Van Patrick geen spoor en ik rouwde om Patrick EN om Hans.
Ik had Patrick nu opnieuw als verloren geacht. Ik koos voor Hans . En ik kon niet alleen zijn.
Dus op eerste kerstdag, op mijn mooist , Hans naast me, ging de telefoon. Inderdaad, na drie maanden Patrick aan de lijn. Het gesprek was kort want Hans kreeg het door en stond te flippen. Ik in paniek natuurlijk. Hield Patrick wel van mij?
Wat had ik eigenlijk weinig vertrouwen. Maar ja, na een half jaar.. ik was 21 , ging ik samenwonen met Hans. Pa en ma tegen want hij paste niet bij mij en ze vonden dat ik vluchtte. Dat was ook zo, want ik wou met alle geweld mijn opleiding afmaken en dat kon als ik ging samenwonen, dacht ik toen.
Dat werd een drama. Hans was een moederszoontje en verwachtte dat ik de moederrol op me ging nemen.
Na zes maanden was het zomer en werd ik 21 jaar,
Patrick stond opeens bij mijn ouders in de zaak met zijn motorclub. Ik werkte daar en mijn hart ging er met mij vandoor. Hij was weer zo vrolijk en lachte, had plezier, op de motor, ik ging door de grond. In het bijzijn van zijn motorvrienden zei hij: "Goh ,ik hoorde dat je kort na mij bent gaan samenwonen met die lul,he?"
De vrienden lachten en ik was totaal van de kaart. Ik kon zijn reactie begrijpen, maar ik stond daar. En kon alleen met een dom ' ja ' antwoorden.
Hij verdween kort daarna met zijn groep en ik zag hoe hij zijn benen over zijn motor gooide en zijn blik over zijn schouder naar mij, om vervolgens weg te rijden en niet meer om te kijken. Ik dacht' Dit was het dan'. Ik rende naar boven en huilde mijn ogen uit mijn kop. in mijn eenzaamheid . Eigen schuld!
Ik maakte het weldra opnieuw uit met Hans, maar deze keer kreeg ik binnen een dag een kamer , toevallig. Ik vertrok naar Arnhem.
En Patrick zag ik niet meer. Er ging geen zomer voorbij dat ik niet aan hem dacht.Geuren en kleuren en herinneringen, alles bleef me bij. ik schreef in mijn dagboek over hem en schreef muziek over hem.
Relaties kwamen en gingen. Ik leerde ook alleen zijn.
Ger
Toen ik Ger op 26-jarige leeftijd leerde kennen, dacht ik, ik geef Patrick nu echt maar op. Want het heeft geen zin. Ik kreeg mijn eerste kind en toen kwam hij weer in mijn leven. Ik, nu 28 jaar, moest bijna bevallen van mijn tweede dochter.Ik droomde opnieuw dat Patrick in mijn leven stond, hij kwam langs. Ik dacht: Wat moet jij nu weer in mijn droom? Maar een dag later ontving ik een mailtje. Van wie? Van Patrick!.
Zo hoorde ik van hem dat hij getrouwd was en alles op een rij had, Ik voelde me
jaloers... ik praatte erover met Ger, hij vond het belachelijk dat we mailden, maar hij vertrouwde me...
Ik ging ook niet in op zijn mail om elkaar te ontmoeten. We waren allebei van mening dat het dan wel eens fout zou kunnen gaan! Ons emailcontact was heftig en gevoelens laaiden op.
Hij was zo vol van ons contact... Maar alles moest geheim, zijn vrouw mocht niet weten dat we contact hadden. Ger wist het wel, maar alleen de inhoud niet.
Patrick besluit geen contact te zoeken ,ook om het feit dat ik kinderen had. Hij met haar besloten kinderloos te blijven...
Ik wist niet wat ik las, zo kende ik hem niet. Toen wou hij wel honderd kinderen van mij! In alles bleek het een andere man te zijn geworden.Ik wilde alles weten, over zijn leven, ook intieme dingen. Onze mailtjes gingen diep.
Maar opeens hield het op, vaker gekwetst stuurde ik hem een mail dat ik
wou stoppen. Ik was bereid om mijn relatie voor hem op te geven, opnieuw...
Oude liefde roest niet. Ik hield me voor dat hij kinderen haat en dat het niks kon worden.Maar Patrick bleef me mailen en ik hem. Toen begon ik het eind van vorig jaar een eigen bedrijf waarvan hij riep, waar begin je aan. Ik had mijn echtscheiding aangevraagd .
Ik praatte niet over mijn relatie met Ger, alleen over oppervlakkige dingen. Ik had het moeilijk want we verloren ons huis en ik kreeg een burnout.
Hij vertelde me hoe hij van me had gehouden, maar dat hij niet kon omgaan met mijn grilligheid. Ik dacht, welke grilligheid, want hij vergat dat ik des tijds een ongeluk te verwerken had en onder invloed daarvan was .
En wat blijkt? Een maand of wat geleden mailt hij me, hij begint een zaak .Ik heb er de pest in eerlijk gezegd, want ik begin en hij opeens ook! Tuurlijk gun ik het hem en ben ik ook trots...
Maar in de meubels,hij had niks met meubels. Hij geeft zijn baan op en mailt dat ie effe een bakkie komt doen.
Ik geshockt maar toch , wat geweldig. Ik voelde dat er wat aan de hand was.
Dus hij mailt me. Cin, dit ga je niet geloven..het lot, waar jij altijd over hebt, dit heb jij een paar jaar voorspeld wat zou gaan gebeuren met mij. Dit gaat jou echt aanspreken.
Dus ik kreeg al een prop in mijn buik en ik trok het eruit.
Onaangename verrassing. Hij was in Indonesië geweest en verlaat nu zijn vrouw, omdat hij een indonesische heeft getroffen met een leuk gezicht en een milioenenbedrijf aan d'r kont en het is ware liefde.... Alles razendsnel.
Ik wist niet wat ik las .Ik ging door de grond. Ik heb geen cent te makken, nee.
Dus hij kwam gisterenavond terwijl mijn eerste gevoel zei: NIET DOEN!
Maar ik was zo vreselijk nieuwsgierig, zo tot kwellens toe dat ik ermee
instemde dat hij kwam, bij mijn pa en ma. Inmiddels wisten mijn ouders
dat we jarenlang intensief contact hadden en dat het er af en toe emotioneel aantoe ging.
Maar hij kwam . En ik bezweek weer opnieuw en ik omhelsde hem impulsief, en ik voelde zijn zachtheid, maar nu een zekere afstandelijkheid want zijn hart is vergeven
In 10 jaar was hij niks veranderd.
En intensief gemaild met hem de afgelopen 3 jaar. En nu ging hij dus zijn
vrouw en mij verlaten voor een blauwe maandagvrouw uit indonesie. Ik had geen woorden meer.Mijn ouders enigzins bezorgd, maar fijn dat hun ex-aanstaande schoonzoon langskwam. Mijn vader vroeg een beetje cynisch: "Wat kom je doen jongen? Heb je misschien iets te rechtvaardigen?"
Ik haat haar
Patrick zei me, als ik je een maand geleden had ontmoet weet ik niet of ik voor mijzelf had ingestaan.Maar nu heb ik Emaila... En ik dacht schuttingtaal. Wat moest zij nu opeens in dit fucking verhaal? Ik weet dat ze er niets aan kan doen.
Ik kan blij zijn voor hen, maar ben het NIET!!! Ik haat haar.
' Al moest ik kruipen, zei hij. En die woorden had ik eerder gehoord!!
En zijn verliefde blik die ooit voor mij was , was nu vergeven aan de blauwe maandag-vrouw. Intussen is ons contact uitgegroeid naar een innige vriendschap. Daar ik als enige wist wat er in hem omging. Mar hij was nog steeds van mij, zei mijn hart. Ooit komt hij bij je terug, zei mijn hart.
Nu was HIJ de inpulsieve en de emotionele jongen. Alles waardoor hij mij de afgelopen tijd afhield,omdat ik dat spiegelde.. ook kinderen hield hem nu niet tegen want ze heeft dus een kind.
De mijne wilde hij niet, ook al zulke schatten. Maar niet meer dan dat, Nu hoopte hij dat Emailia zwanger van hem was geworden.En dan zie ik die blik en heb ik zin om die ervanaf te krabben.
Ik kon het niet meer aanhoren, maar wou voor een keer mijn nummer voor hem zingen om misschien toch....maar ook daar werkte ik als medium tussen hem en haar.
Ik werd er ziek van,. Waar was ik mee bezig? Hij huilde, omdat ik met mijn emotionele muziek zijn hart opende en haar daardoor nog meer ging missen en hij dit niet zag als mijn liefde voor hem. Ik ben dus die hele tijd een middel geweest om te brengen waar hij nu is, tot aan zijn bedrijf aan toe?? Godver... Dank je wel ,heer....!
Vanaf mijn zeventiende levensjaar tot nu heb ik gedacht: Patrick, je bent mijn ware, we komen samen, echt waar.
Maar hij ziet dat instabiele meisje van toen die net een zwaar auto-ongeluk achter de rug had, ik ben een ander mens geworden, stabiel en rustig. Hij was verrast en vond mijn stem mooi geworden.
Maar wat maakt het uit??Het is nu toch te laat...
Ik ben reuze verdrietig en heb onderweg naar huis vreselijk gehuild .
Al mijn relaties lopen fout omdat ik HEM wil, zijn lach. Ik houd van alles van hem.
Zijn lach, zijn alles. Maar ik ben zo DOM geweest, zo dom en een ervaring rijker.
Een langdurende illusie. Een leugen die 14 jaar duurde.
Mijn pa vond het knap dat ik hem vertelde over mijn gevoelens.
ik zag hoe Patrick stil was. Ik zag zijn blik en een korte aarzeling, maar die werd al snel afgeleid door zijn roze wolk,
Waarom ziet ie het niet? Ik heb hem zo bijgestaan met de hoop dat ,als hij de stap ging nemen waarvan ik voelde dat die zou komen , dat hij mij koos.
Maar nee... hij kiest voor een vreemde met een hoop geld, misselijk!
Ik haat het. Ik haat het echt,
Nu wil hij mij niet kwijt, want hij zegt zelf, dat hij me altijd is blijven opzoeken en elke stap weet die ik zet. Maar ik kan het niet, want ik houd dus ondanks die tien jaar dat ik hem niet gezien heb, nog steeds van hem. En hij niet van mij.
Maar hij raakt me kwijt. Ik heb hem gebracht waar hij nu is, dus heeft hij me niet meer nodig.
Cindy Wielders
